Sus-maa
Sus-maa … Ve divit firakına düştüğü vakit hokkanın , dil artık “ SUS ! “ lara gebe … Fikrimin dizgine muhtaçlığı sonlanmakta bir ney sesinin peşinde kızıl kaftanlı sultanın dizleri dibinde … Konuşmamayı hatta düşünmemeyi tadabiliyormuş demekki insan varlığın hükmünün sona erdiği o anın anlamsızlığında kaybolurken . Yüreği derin bir sukut içinde hançerini düşüncelerinin arasında…