Tezatlar.
gerçekler bazen tezattır…
ve insan hep o tezatlar ülkesinden bakar hayata…
ne kaf dağının ardındadır hayalleri nede anka kuşunun kanadında.
hep yalanlarla örülmüş bir duvarın ardından bakar usulca.
kimi kendini kandırır kimi sevdiklerini..
hoş sevip sevmemek değildir kandırdığı yalnızca.
oyun oynar kendine insan. kınaladığı sevdiği kuzunun bakışlarının ardından. ne kuzu vardır aslında nede kına.
bayram sabahı araya giren ayrılık mutluluktur adeta…
beklenen istenen ve duyurulan… ve aradan geçen zaman… unutturan zaman… yaşanmamışlığın kapısını aralayan ve yokluğun basamaklarında birer birer kırılan zümrütlerin sessizliğinde ilerleyen zaman…
gözyaşlarının yalan dünyasını hırslarıyla yırtarcasına parçalan zaman…
minik kuzunun ciğerini dostlar sofrasında paylaşılan et parçasına ceviren zaman…kuzunun yalnızlığında mutluluk naraları atan hanceri elinde ilerleyen zaman…
ve başlanır minik kuzunun tezatlara tezat oluşturan sessiz hatırası…
nasıl bir tezattır değil mi ? gerçekten tezattır adilane…
Tevfik YAZICILAR